Heenreis

Mijn eerste bericht vanuit Paramaribo

Wat een drama zeg op dat vliegveld! Eerst 6 kilo overgewicht, bijna geen kleren bij me, en echt alles dat in die koffer zat, moest mee. Dus ik kon er niks uit halen! Gelukkig hebben paps en mams me gered! Bedankt!!

Toen moest ik inchecken (ik had eerst me koffers laten wegen bij de incheckbalie van business-class en daar kon ik niet inchecken). En dat gezellige vrouwtje van de KLM kwam met het verhaal dat mijn visum niet klopte. Met andere woorden: ‘Ik denk dat je niet naar Suriname kan’. Al de spanning werd me te veel dus ik barstte in tranen uit. Een andere vrouw van de KLM kwam erbij, en die had ook haar twijfels, dus ik kreeg het nog benauwder! Daarna kwam de derde vrouw erbij en die vertelde dat er niks aan de hand was en dat ik gewoon mee mocht!! Het begon dus al erg gezellig.

Stéphanie stond ergens achter mij in de rij. Nadat zij had ingecheckt, hebben we nog even bij onze afscheidscomités gehangen. Mijn aanhang moest wat eerder weg, omdat het veel te lang had geduurd bij het inchecken en Stefanie moest werken en anders kwam ze te laat. Dus toen moesten we afscheid nemen en daarbij zijn de nodige tranen gevallen..
Ongeveer een half uur later zijn Stéphanie en ik door de douane gegaan. Dat ging allemaal goed. Nog even een Mc Chicken en toen het vliegtuig in. Echt OVERVOL! Ik weet niet waar al die mensen vandaan kwamen!
Alles ging goed tot ongeveer 2 uur voor het landen. Er was een hele grote Surinamer en die werd niet goed. Dat klikt allemaal niet zo ernstig, maar dat was het wel!! Ik hoorde allemaal gerommel achter me, Stéphanie sliep, en toen ik achter me keek, leek het wel of die man een insult had of zoiets. Iedereen sprong ernaartoe en die man klapte alle kanten op. Hij was echt zo groot, dat de stuardessen niet echt wisten wat ze moesten doen. Z’n ogen rolde ook helemaal weg. Op een gegeven moment hebben ze hem toch op de grond gelegd (of hij gooide zichzelf op de grond, daar ben ik nog niet helemaal achter). Maarja, daar kregen ze hem niet meer vandaan. Ze hadden ook opeens 2 dokters ergens vandaan getoverd. Opeens stond de man op en toen hebben ze (met héééél veel moeite) de man naar de tussencabine gebracht en vanaf daar kon ik het niet meer zien. Het lijkt wel mee te vallen zo, maar alle naalden en beademingsapparatuur werden en ook bijgehaald. Er was dus paniek in de tent! Toen we geland waren, stond een ambulance hem op te wachten. De spannende afloop kan ik dus niet vertellen!
Verder waren er nog heel veel Celebs aanwezig in het vliegtuig. Iedereen kon je bijna wel aan een bekende plakken. We hebben 50 cent gezien, Akon, Brace, de man van de Isley Brothers, Bob Marley, Lil’Jon (Ja Steef sister, je had niet geweten wat je zag, want ze leken er allemaal ECHT op!)

Uiteindelijk waren we rond een uurtje of 9 (Surinaamse tijd) in het ziekenhuis. Het was veel groter dan dat ik had verwacht. We werden door de portiers opgevangen die ons naar de mentrix (mevrouw Menis) bracht. Deze mevrouw stond ons al op te wachten en begeleidde ons naar onze kamers. We zitten allebei op de begane grond, niet naast mekaar, er zit nog een man tussen.
De kamers zijn ruime kamers. Alleen heel onpersoonlijk, maar gelukkig heb ik van Steef en paps en mams een hele grote kaart gehad met allemaal foto’s en teksten!! Echt heel leuk! En die heb ik een heel goed plekje gegeven op mijn kamer.
’s Nachts heb ik heel erg slecht geslapen, jetlag! Maar nu heb ik een ventilator gekocht, en dat is toch wel veel lekkerder met slapen!